Iedere laatste dag van de maand blik ik terug en kies ik mijn favoriete foto van de voorbije weken. September was mijn eerste erg drukke maand, en toch neem ik graag echt mijn tijd voor babyfotografie.
Op zich is deze foto niet speciaal. Het verhaal erachter wel.
Dat prachtige ventje is Maxime, toen pas enkele dagen oud. Een klein, fragiel baby’tje. We zouden beginnen met enkele foto’s op het bed van zijn mama en papa. Alleen, Maxime had het er niet echt voor.
Hoe zou je zelf zijn. Pas op de wereld, helemaal alleen, koud, geen warme armen rondom je. Je zou voor minder triest worden. Toch?
Kwetsbaar
Dus, change of plans. Mama, papa, pak je baby, troost hem, geniet. We praatten, we wachtten, we lachten. Ondertussen werd Maxime rustig en konden we nog eens proberen.
En dat is het he. Dat is de manier van babyfotografie waar ik achter sta. Een baby’tje hoort in de armen van zijn mama of papa. Hij wil geen onnatuurlijke poses of mega lang ergens alleen liggen. Dus doe ik dat niet. Die enkele foto’s op bed doe ik snel, en ook alleen maar als de baby gelukkig is.
Alles op het tempo van je baby, op jouw tempo.
En ondertussen heb ik een prachtig moment mogen meemaken, dat me er weer aan herinnert hoe mooi het prille ouderschap is. Kwetsbaar en tegelijkertijd zo sterk.
Zie je dat ook wel zitten? Boek dan je babysessie via mijn website!
