Iedere maand blik ik terug en kies ik mijn favoriete foto van de voorbije weken. Deze foto’s hebben een speciaal randje. Of toch voor mij.
Als ik een prematuur geboren baby’tje mag fotograferen, dan vind ik dat een eer. Da’s sowieso speciaal, maar gezien ons verleden misschien net dat tikkeltje specialer (hint, foto links)
Ik heb ondertussen al enkele te vroeg geboren baby’tjes voor mijn lens gehad. En elke keer opnieuw voel ik een soort verbondenheid. Ik weet niet goed hoe ik het kan omschrijven. Het voelt anders.
Het zou ook gewoon aan mij kunnen liggen. Misschien voelen die ouders dat niet zoals ik het voel 🙂 Maar dat geeft niet.
Mijn Pipa is ondertussen drie jaar (“dlie mama!”). Toch blijft dat ergens in je hangen, voor altijd. Die zware eerste dagen, moeilijke eerste weken, dat verandert alles.
Alez, ne vreje lange intro, sorry he 🙂 Gewoon eigelijk om te zeggen dat ik om die reden deze foto van de maand gekozen heb.
Elke reden is een goeie reden om toch effe een foto van mijn eigen kroost hier tussen te zwieren he 🙂 toch toch toch?
Oké, maar dan nu.
Foto van januari ’22
Dat mini handje op die grote duim. Dat mondje met de meest ontspannen lipjes. Met het zachtste kusje slaapwel.
Een verhaal
Misschien begrijpen we elkaar nog beter, door wat er is gebeurd en nog moet komen. Ik hoop dat ik een verschil kan maken. Jouw verhaal kan brengen, warmte en emotie kan laten voelen op beeld.
Ik hoop dat je later met een heel fijn gevoel kunnen terugkijken. Dat je kan voelen wat je toen voelden. Je weer levendig kunnen voorstellen hoe je baby’tje in hun hand paste. De zachte geluidjes tijdens zijn dut. En de liefde die er is.
Misschien ook wat voor jou?
Volg je me al op Instagram?
Ons Piepje blijft altijd een beetje speciaal…
Da’s waar ☺️